بده آندل که مستی از اقبال لاهوری زبور عجم 44

1 هوای فرودین در گلستان میخانه می‌سازد سبو از غنچه می‌ریزد ز گل پیمانه می‌سازد

2 محبت چون تمام افتد رقابت از میان خیزد به طوف شعله‌ای پروانه با پروانه می‌سازد

1 ای که مثل گل ز گل بالیده‌ای تو هم از بطن خودی زائیده‌ای

2 از خودی مگذر بقا انجام باش قطره‌ای می باش و بحر آشام باش

1 در شریعت معنی دیگر مجو غیر ضو در باطن گوهر مجو

2 این گهر را خود خدا گوهر گر است ظاهرش گوهر بطونش گوهر است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران