اغیار را آسان کشد عاشق چو از وحشی بافقی غزل 171

1 اغیار را آسان کشد عاشق چو ترک جان کند هر کس که از جان بگذرد بسیار خون آسان کند

2 ای دل به راه سیل غم جان را چه غمخواری کنی این خانهٔ اندوه را بگذار تا ویران کند

3 جان صرف پرکاری که او چون رو به بازار آورد بازار خوبان بشکند نرخ بلا ارزان کند

4 از بی سر و سامانیم یاران نصیحت تا به کی او می‌گذارد تا کسی فکر سرو سامان کند

5 شد کعبهٔ دل از بتان بتخانه وحشی چون کنم داغ رقیبانش اگر آتشگه گبران کند