ایا چو فصل بهار از رخت جهانرا از سیف فرغانی غزل 452

1 ایا چو فصل بهار از رخت جهانرا زین رخ تو ثانی خورشید و ثالث القمرین

2 بسوی جدول خوبان که مظهر حسنند لطافت آب روان آمد و تو رأس العین

3 همین که در تو اثر کرد شرم عثمانی شود زرنگ دو رخ چهره تو ذوالنورین

4 از آدمی و پری هیچ کس نماند زشت چو نور روی تو قسمت کنند بر ثقلین

5 اگر چه کوی تو امروز شهرتی دارد بکشتگان غم تو چو کربلا بحسین

6 کنون بلعل تو آب حیات نسبت یافت چو طول عمر بخضر و چوسد بذوالقرنین

7 همای وصل توام سایه بر سر اندازد رقیب ار نبود در میان غراب البین

8 گهرفشان کن بر دوست سیف فرغانی که هست طبع و دلت در نظم را بحرین

9 بدانک در دو جهان کعبه دل عشاق بدوست فخر کند چون بمصطفی حرمین

10 بکوی عشق وطن ساز و رخت آنجا نه که دلگشاتر از آن جای نیست در کونین

11 فراز قله طور است، کسب کن دیدار کنار وادی قدسست خلع کن نعلین