بر اوج حسن چو آن ترک از بابافغانی شیرازی غزل 204

1 بر اوج حسن چو آن ترک کج کلاه بر آید خروش عشق ز درویش و پادشاه برآید

2 چو طالعست ببینندگان ستاره ی روشن بآفتاب رود همره و بماه برآید

3 چو خط و خال تو چند از برای سوختن من یکی غنیم شود دیگری گواه برآید

4 گناه کرده ی عشقم چنان رسان بقصاصم که دوست گرید و از جان دشمن آه برآید

5 نهال بی ثمر خود به گریه سبز چه دارم بسوزم وز گلم لاله ی سیاه برآید

6 ز حد گذشت ملامت حذر ز شعله ی آهی که روز داد ز دلهای دادخواه برآید

7 غم و ندامت و حسرت بجان زنند شبیخون چسان فغانی تنها به این سپاه برآید