1 آخر سیاهی از سر داغم به‌در نرفت زین شب چوموی چینی امید سحر نرفت

2 درهستی وعدم همه جا سعی مطلبی است از ریشه زیر خاک تلاش ثمر نرفت

3 نومید اصل رفت جهانی به ذوق فرع تا وضع قطره داشت ز دریاگهر نرفت

4 از بسکه تنگ بودگذرگاه اتفاق چون سبحه خلق جزبه سریکدگرنرفت

5 بر شعله‌ها ز پردهٔ خاکستر است ننگ کاوارگی سری‌ست‌که در زیر پر نرفت

6 از هیچ جاده منزل عشق آشکار نیست فرسود سنگ وپی به سراغ شررنرفت

7 درکوچهٔ سلامت دل‌، پا شمرده نه زین راه بی‌ادب نفس شیشه‌گر نرفت

8 آنجاکه نامهٔ رم فرصت نوشته‌اند ما رفته‌ایم قاصد دیگر اگر نرفت

9 گرمحرمی‌، به ضبط نفس‌کوش‌کز ادب حرف به حق رسیده زلب پیشترنرفت

10 زین خاکدان که دامن دلها گرفته است خلقی زخویش رفت و به جای دگرنرفت

11 بر حرص‌، پشت پا زدم اما چه فایده گردی فشانده‌ام که ز دامان تر نرفت

12 بیدل ز دل غبار علایق نمی‌رود سر سوده شد چو صندل واین دردسر نرفت