اندر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 165

1 اندر آخر حمزه چون در صف شدی بی زره سرمست در غزو آمدی

2 سینه باز و تن برهنه پیش پیش در فکندی در صف شمشیر خویش

3 خلق پرسیدند کای عم رسول ای هزبر صف‌شکن شاه فحول

4 نه تو لا تلقوا بایدیکم الی تهلکه خواندی ز پیغام خدا

5 پس چرا تو خویش را در تهلکه می در اندازی چنین در معرکه

6 چون جوان بودی و زفت و سخت‌زه تو نمی‌رفتی سوی صف بی زره

7 چون شدی پیر و ضعیف و منحنی پرده‌های لا ابالی می‌زنی

8 لا ابالی‌وار با تیغ و سنان می‌نمایی دار و گیر و امتحان

9 تیغ حرمت می‌ندارد پیر را کی بود تمییز تیغ و تیر را

10 زین نسق غمخوارگان بی‌خبر پند می‌دادند او را از غیر