نجومی نیک می‌دانست از عطار نیشابوری الهی نامه 5

1 نجومی نیک می‌دانست آن شاه شد آگه کو فلان ساعت فلان ماه

2 شود بیچاره در دست بلائی بکرد القصّه او از سنگ جائی

3 چو کرد از سنگ خارا خانهٔ راست نگه دارندهٔ بسیار درخواست

4 چو در خانه شد آن را روزنی دید ز روزن خانه را چون روشنی دید

5 بدست خویش روزن کرد مدروس که تا در خانه تنها ماند محبوس

6 نبودش هیچ ره سرگشته آمد بآخر تا که دم زد کُشته آمد

7 اگر خواهی که پیش افتی بهرگام بترک خود بباید گفت ناکام

8 تو گر ترک خود و عالم نگوئی چو مرگ آید بگوئی هم نگوئی

9 چو باقی نیست خفت و خورد آخر چو مرگ آید چه خواهی کرد آخر