آصف عهد زمان جان جهان تورانشاه از حافظ شیرازی قطعه 3

1 سحرگه ره روی در سرزمینی همی‌گفت این معما با قرینی

2 که ای صوفی شراب آن گه شود صاف که در شیشه برآرد اربعینی

1 لبش می‌بوسم و در می‌کشم می به آب زندگانی برده‌ام پی

2 نه رازش می‌توانم گفت با کس نه کس را می‌توانم دید با وی

1 بلبلی برگِ گُلی خوش رنگ در منقار داشت و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌هایِ زار داشت

2 گفتمش در عین وصل، این ناله و فریاد چیست؟ گفت ما را جلوهٔ معشوق در این کار داشت

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

1 ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

2 تا درخت دوستی بر کی دهد حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم