1 اشکم از پیری به چشم تر پریشان می‌شود صبحدم جمعیت اختر پریشان می‌شود

2 می‌دهد سرسبزی این مزرع از ماتم نشان دانه را از ریشه موی سر پریشان می‌شود

3 یک تپیدن پرده بردارد اگر شور جنون بوی گل از ناله عریانتر پریشان می‌شود

4 رنگ را بر روی آتش نیست امکان ثبات همچو خورشید از کف ما زر پریشان می‌شود

5 جادهٔ سرمنزل جمعیت ما راستی‌ست چون برون‌ افتد خط از مسطر پریشان می‌شود

6 مقصدت وهم ‌است دل از جستجوها جمع ‌کن رهرو اینجا در پی رهبر پریشان می‌شود

7 گر لب اظهار نگشایی نفس آواره نیست موج می از وسعت ساغر پریشان می‌شود

8 چون نفس بی‌ضبط‌ گردد اشک باید ریختن رشته هر گه بگسلد گوهر پریشان می‌شود

9 از تپیدن گرد نومیدی به گردون برده‌ایم ناله می‌گردد خموشی ‌گر پریشان می‌شود

10 راز دل چندان‌ که دزدیدم نفس بی‌پرده شد بیدل از شیرازه این دفتر پریشان می شود