1 به شرح حالت من نامه ها در اطرافست هزار قافله ام زیر بار او صافست

2 به مهربانی او اعتماد نتوان کرد که تازه عاشقم و خاطرش به من صافست

3 به ناله اشک فشانم که تازه دولت را عطای نیم درم دستگاه صد لافست

4 به عشوه کرد تبسم به خنده جان دادم خلاف دوست نمودن خلاف انصافست

5 بهشت روزی نابالغ محبت نیست کسی که طفل بمیرد مقامش اعرافست

6 به تلخی از لب این شاهدان شاه شناس اگر شویم مکرم کمال الطافست

7 هزار مصرف شکر صرف منعمان سازند نواله ای به فقیر ار دهند اسرافست

8 ز عالمی که به کس دوستی به سر نرساند وفا مجوی که عنقا هنوز در قافست

9 اگر ز راز دلت آگهم عجیب مدان که علم کشف نه از قسم علم کشافست

10 به یک تبسم دزدیده ام فراهم ساز که چون رخ تو پریشانیم از اطرافست

11 «نظیری » از ره سنجیدگی شود غالب دغل مباز که میزان به دست صرافست