آن‌چنان از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 34

1 آن‌چنان که کاروانی می‌رسید در دهی آمد دری را باز دید

2 آن یکی گفت اندرین برد العجوز تا بیندازیم اینجا چند روز

3 بانگ آمد نه بینداز از برون وانگهانی اندر آ تو اندرون

4 هم برون افکن هر آنچ افکندنیست در میا با آن کای ن مجلس سنیست

5 بد هلال استاددل جان‌روشنی سایس و بندهٔ امیریمؤمنی

6 سایسی کردی در آخر آن غلام لیک سلطان سلاطین بنده نام

7 آن امیر از حال بنده بی‌خبر که نبودش جز بلیسانه نظر

8 آب و گل می‌دید و در وی گنج نه پنج و شش می‌دید و اصل پنج نه

9 رنگ طین پیدا و نور دین نهان هر پیمبر این چنین بد در جهان

10 آن مناره دید و در وی مرغ نی بر مناره شاه‌بازی پر فنی

11 وان دوم می‌دید مرغی پرزنی لیک موی اندر دهان مرغ نی

12 وانک او ینظر به نور الله بود هم ز مرغ و هم ز مو آگاه بود

13 گفت آخر چشم سوی موی نه تا نبینی مو بنگشاید گره

14 آن یکی گل دید نقشین دو وحل وآن دگر گل دید پر علم و عمل

15 تن مناره علم و طاعت هم‌چو مرغ خواه سیصد مرغ‌گیر و یا دو مرغ

16 مرد اوسط مرغ‌بینست او و بس غیر مرغی می‌نبیند پیش و پس

17 موی آن نور نیست پنهان آن مرغ هیچ عاریت نباشد کار او

18 علم او از جان او جوشد مدام پیش او نه مستعار آمد نه وام