گرد زمین و آسمان من سال‌ها از حسین خوارزمی غزل 158

1 گرد زمین و آسمان من سال‌ها گردیده‌ام روشن مبادا چشم من چون تو مهی گر دیده‌ام

2 تا دل به عشقت بسته‌ام از قید هستی رسته‌ام چون با غمت پیوسته‌ام از خویشتن ببریده‌ام

3 در خارزار آب و گل چون غنچه گشتم تنگدل در گلشن روحانیان منزل از آن بگزیده‌ام

4 هرکس به بازار جهان سودای سودی می‌کند من سودها بفروخته سودای تو بخریده‌ام

5 تا جان به گلزار رضا شد عندلیب جان‌فزا از قربت خار بلا ریحان راحت چیده‌ام

6 هرکس علاج درد خود جوید پی آرام جان لیکن من آشفته‌دل با دردت آرامیده‌ام

7 چون راه علم و عقل را دیدم که پیچاپیچ بود ای یار من یکبارگی در عاشقی پیچیده‌ام

8 عاقل به ملک عافیت پیوسته گو تنها نشین کز عشق آن بالا بلا از عافیت ببریده‌ام

9 تا چون حسین از اهل دل یابم صفای خاطری عمری به خاک بندگی روی وفا مالیده‌ام