1 ایا والی معلی کن وفاداران خود ها را توئی مولی مزکی کن جفا کاران خود ها را

2 بقرب خویش را هم ده، دل دیوانه ء مارا مکن بیدل بمهجوری تو غمخواران خود ها را

3 طبیبان جمله می هستند دوا هرگز نمی دانند نظر رحمت مداوا کن به بیماران خود ها را

4 بسی گریم ز شوق تو، بسی نالم ز درد تو نظر فضلی فراوان کن، به مشتاقان خود ها را

5 اگر این یار مشتاق است، گدای شب که بیدارست نباید سخت بی‌رحمی به درویشان خود ها را