هر زمان از عشق پاک از بابافغانی شیرازی غزل 142

1 هر زمان از عشق پاک آن شوخ با من خوشترست بیش خاصیت دهد هرچند می بیغش ترست

2 شمع را هر ذره گر پروانه یی خیزد ز مهر جان آن یک بیشتر سوزد که پر آتش ترست

3 صاحبان حسن اگرچه فتنه جویانند لیک فتنه ی او بیشتر باشد که شاهد وش ترست

4 عشق را ساز مخالف دان که از هر پرده اش هر نوایی خوش که می خیزد از آن یک خوش ترست

5 سوز پر باید نه ساز پر که در نخجیر عشق تیر کاری تر رود زانکو تهی ترکش ترست

6 از دل گرم فغانی در قبول نور عشق هر نفس کان پیش می آید از آن دلکش ترست