هر سرو که در بسیط عالم باشد از جلال عضد رباعی 17

1 چشم مستت می‌زند هر لحظه‌ام تیری دگر تیر چشمت می‌زند هر لحظه نخجیری دگر

2 هر زمان تیری زنی از نوک مژگان بر دلم من نشینم منتظر تا کی زنی تیری دگر

1 نگویم در تو عیبی ای پسر هست ولیکن بی وفایی این قدر هست

2 نه در هجر توام خواب و قرار است نه در عشق تو از خویشم خبر هست

1 شب چو به سر رفت و آفتاب برآمد بخت سرآسیمه ام ز خواب برآمد

2 مه چو نهان شد درآمد از در من دوست ماه فرو رفت و آفتاب برآمد