آن کز اثر طمع نشانش آرند از غالب دهلوی رباعی 44

1 سینه بگشودیم و خلقی دید کاینجا آتش است بعد از این گویند آتش را که گویا آتش است

2 انتظار جوله ساقی کبابم می‌کند می به ساغر آب حیوان و به مینا آتش است

1 خوش وقت اسیری که برآمد هوس ما شد روز نخستین، سبد گل قفس ما

2 مهتاب نمکسار بود باده ما را ای بی مزه بی روی تو بزم هوس ما

1 من آن نیم که دگر می توان فریفت مرا فریبمش که مگر می توان فریفت مرا

2 به حرف ذوق نگه می توان ربود مرا به وهم تاب کمر می توان فریفت مرا