هم «انا الله » خوان درختی از غالب دهلوی غزل 135

1 هم «انا الله » خوان درختی را به گفتار آورد هم «انا الحق » گوی مردی را سر دار آورد

2 ای که پنداری که ناچارست گردون در روش نیست ناچار آن که گردون را به رفتار آورد

3 نکته ای داریم و با یاران همی گوییم فاش طالب دیدار باید تاب دیدار آورد

4 دانه ها چون ریزد از تسبیح تاری بیش نیست این مشعبد دیر گاه از سبحه زنار آورد

5 جذب شوقش بین که در هنگام برگشتن ز دیر در قفای خویشتن بت را به رفتار آورد

6 آن کند قطع بیابان این شکافد مغز کوه عشق هر یک را به طرز خاص در کار آورد

7 آه ما را بین که نارد از دل سختش خبر باد را نازم که ابر از سوی کهسار آورد

8 نزد ما حیف ست گو نزد زلیخا میل باش جذبه ای کز چاه یوسف را به بازار آورد

9 نیست چون در منطقش جز ذکر شاهد حرف و صوت شاهدی باید که غالب را به گفتار آورد