آنکو دل خود به خار از ابراهیم شاهدی دده غزل 36

1 آنکو دل خود به خار ننهاد گل گل شد و در کنار ننهاد

2 اشکی که به خاک ره نیامیخت سر در قدم نگار ننهاد

3 عقلی که به زیر بار نفس است از کار نماند بار ننهاد

4 از کار جهان چو دل بپرداخت پا در ره کار بار ننهاد

5 قسام ازل چو کرد قسمت اندر دل ما قرار ننهاد

6 تا شاهدی از غم تو برشد دل بر غم روزگار ننهاد