فرشته را ز حلاوت از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 34

1 فرشته را ز حلاوت دهان پر آب شود چو از حرارت می‌دلبرم لبان لیسد

2 روان ز دیدهٔ افلاکیان شود جیحون نصال تیرت اگر قبضهٔ کمان لیسد

3 به خاک خفتهٔ تیغ تو از حلاوت زخم زبان برآورد و زخم را دهان لیسد