فرشته گرچه برون از اقبال لاهوری زبور عجم 77

1 فرشته گرچه برون از طلسم افلاک است نگاه او بتماشای این کف خاک است

2 گمان مبر که بیک شیوه عشق می بازند قبا بدوش گل و لاله بی جنون چاک است

3 حدیث شوق ادا میتوان بخلوت دوست به ناله ئی که ز آلایش نفس پاک است

4 توان گرفت ز چشم ستاره مردم را خرد بدست تو شاهین تند و چالاک است

5 گشای چهره که آنکس که لن ترانی گفت هنوز منتظر جلوهٔ کف خاک است

6 درین چمن که سرود است و این نوا ز کجاست که غنچه سر بگریبان و گل عرقناک است