وا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 31

1 وا مگردان هیچ ازینها دم مزن تا نیاید بر من و تو صد حزن

2 عاقبت پیدا شود آثار این چون علامتها رسید ای نازنین

3 در زمان از سوی میدان نعره‌ها می‌رسید از خلق و پر می‌شد هوا

4 شاه از آن هیبت برون جست آن زمان پابرهنه کین چه غلغلهاست هان

5 از سوی میدان چه بانگست و غریو کز نهیبش می‌رمد جنی و دیو

6 گفت عمران شاه ما را عمر باد قوم اسرائیلیانند از تو شاد

7 از عطای شاه شادی می‌کنند رقص می‌آرند و کفها می‌زنند

8 گفت باشد کین بود اما ولیک وهم و اندیشه مرا پر کرد نیک