1 چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را چه کند گوی که عاجز نشود چوگان را

2 سروبالایِ کمان‌ابرو اگر تیر زند عاشق آنست که بر دیده نهد پیکان را

1 بوی گل و بانگ مرغ برخاست هنگام نشاط و روز صحراست

2 فراش خزان ورق بیفشاند نقاش صبا چمن بیاراست

1 ز هر چه هست گزیرست و ناگزیر از دوست به قول هر که جهان مهر برمگیر از دوست

2 به بندگی و صغیری گرت قبول کند سپاس دار که فضلی بود کبیر از دوست

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت