سلطان باهو

وه چه نیکو روی جانان دلپذیر از سلطان باهو غزل 31

غزل 31 ام از 54 غزلیات

خانه / سلطان باهو / غزلیات سلطان باهو / غزل شماره 31

1 وه چه نیکو روی جانان دلپذیر کس ندیدم مثل آن بدر منیر

2 من نه واقف بود می ای دوستان دل مرا دزدید برد آن بینظیر

3 بیقرارم سوز در جانم رسید و هُو عالم بالیقین ما فی الضمیر

4 در فراقش سوزم، آرامی نماند مانده ام حیران چو اصحاب السعیر

5 یار در غم عشق تو نالد بسی باید او را سخت ای جانان بگیر

سلطان باهو

شعر شعر کهن غزل سلطان باهو

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سلطان باهو

1 آشکار ست، عشق، پنهان نیست همچو ما در جهان رسوا نیست

2 آه ازین سوز بی قراریها درد دارم و لیک درمان نیست

1 عمریست در طریق تو جان را که دم زدیم هیچت صفا ندیدیم حیران بتر شدیم

2 تا کی شود ز لعل تو کامی بر آوریم کز بهر کام خویش پریشان خود شدیم

1 یقین دانم درین عالم که لا معبود الا ھُو ولا موجود فی الکونین لا مقصود الا ھُو

2 چو تیغ لا بدست آری بیا تنها چه غم داری مجو از غیر حق یاری که لا فتاح الا ھُو

شاعر شعر وه چه نیکو روی جانان دلپذیر سلطان باهو می باشد.

این شعر در قرن 11 سروده شده است.

قالب شعر وه چه نیکو روی جانان دلپذیر غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی است.

شعربعدی

54 / 31

شعرقبلی

بنر