وه چه نیکو روی جانان دلپذیر از سلطان باهو غزل 31

1 وه چه نیکو روی جانان دلپذیر کس ندیدم مثل آن بدر منیر

2 من نه واقف بود می ای دوستان دل مرا دزدید برد آن بینظیر

3 بیقرارم سوز در جانم رسید و هُو عالم بالیقین ما فی الضمیر

4 در فراقش سوزم، آرامی نماند مانده ام حیران چو اصحاب السعیر

5 یار در غم عشق تو نالد بسی باید او را سخت ای جانان بگیر