1 آنی به اثر داری و شأنی به تصرف دل ها نشود شیفته کس به تکلف

2 فکر تو به وحدت برد از گفت مجازم هرچند که طبعم بگریزد ز تصوف

3 بر قامت ما کسوت تقصیر بریدند تا زیب خداوند شود عفو و تلطف

4 لب باز کشیدیم که مهر تو درآید پستان کرم شیر درآرد به توقف

5 از غبن زمانی که به قید تو نبودم در خود به غضب بینم و در توبه تأسف

6 چون گرسنه سفله به خوان تو رسیدم از لقمه بسوزم لب و کام و نکنم پف

7 مستوری تو بیش کند شوق «نظیری » جز عصمت یوسف ندرد پرده یوسف