زندگانی بی‌رخ دلبر نمی‌باید از حسین خوارزمی غزل 13

1 زندگانی بی‌رخ دلبر نمی‌باید مرا دوست می‌باید کسی دیگر نمی‌باید مرا

2 چون برفت از پیش من آن ماه تابان بعد از این تابش ماه و شعاع خور نمی‌باید مرا

3 خلق می‌خواهند حور و روضه رضوان ولی جز وصال آن پری‌پیکر نمی‌باید مرا

4 گر ببینم قد او هرگز به طوبی ننگرم ور بیابم لعل او کوثر نمی‌باید مرا

5 چون معطر شد مشامم از نسیم موی او بوی مشک و نکهت عنبر نمی‌باید مرا

6 چون منور گشت رویم از فروغ روی او پرتو مهر و مه انور نمی‌باید مرا

7 یارب آن دولت دهد دستم که گوید آن صنم جز حسین خسته ابتر نمی‌باید مرا