میان مردمانم خوار کردی از وحشی بافقی غزل 353

1 میان مردمانم خوار کردی عزت من کو سگ کوی تو بودم روزگاری حرمت من کو

2 به سد جان می‌خرم گردی که خیزد از سر راهت ندارم قدر خاک راه پیشت ، قیمت من کو

3 به داغم هر زمان دردی فزاید محرم بزمت کسی کو با تو گوید درد و داغ حسرت من کو

4 چو خواهد بی‌گناهی را کشد احوال من پرسد که آن بی‌خانمان پیدا نشد در صحبت من کو

5 مگو در بزم او دایم به عیش و عشرتی وحشی کدامین عیش و عشرت ، مردم از غم ، عشرت من کو