ای امل آواره فرصت را چه رسوا کرده‌ای از بیدل دهلوی غزل 2642

1 آبیار چمن رنگ‌، سراب است اینجا درگل خندة تصویرگلاب است اینجا

2 وهم تاکی شمرد سال و مه فرصت‌کار شیشهٔ ساعت‌موهوم حباب‌است اینجا

1 مکن سراغ غبار زپا نشستهٔ ما را رسیده‌گیر به عنقا پر شکستهٔ ما را

2 گذشته‌ایم به پیری ز صیدگاه فضولی بس است ناوک عبرت زه‌گسستهٔ ما را

1 چه‌امکان است‌گرد غیرازین محفل‌شود پیدا همان لیلی شود بی‌پرده تامحمل شود پیدا

2 غناگاه خطاب از احتیاج آگاه می‌گردد کریم آواز ده کز ششجهت سایل شود پیدا

1 در عالمی‌که با خود رنگی نبود ما را بودیم هرچه بودیم او وانمود ما را

2 مرآت معنی ما چون سایه داشت زنگی خورشید التفاتش از ما زدود ما را