ای امل آواره فرصت را چه رسوا کرده‌ای از بیدل دهلوی غزل 2642

1 آنجا که فشارد مژه‌ام دیدهٔ تر را پرواز هوس پنبه‌کند آب‌گهر را

2 وقت است چوگرداب به سودای خیالت ثابت قدم نازکنم گردش سر را

1 جام امید نظرگاه خمار است اینجا حلقهٔ دام تو خمیازه شکار است اینجا

2 عیش‌ها غیر تماشای زیانکاری نیست درخور باختن رنگ بهار است اینجا

1 هستی به‌تپش رفت واثرنیست نفس را فریادکزین قافله بردند جرس را

2 دل مایل تحقیق نگردید وگرنه ازکسب یقین عشق توان‌کرد هوس را

1 در عالمی‌که با خود رنگی نبود ما را بودیم هرچه بودیم او وانمود ما را

2 مرآت معنی ما چون سایه داشت زنگی خورشید التفاتش از ما زدود ما را