بدست خویش چهل صبح بامداد الست از شمس مغربی غزل 7

1 بدست خویش چهل صبح بامداد الست ندید تخم گای تا نکشت در گل ما

2 چه ماه بود که از آسمان فرود آمد نشست خوش متمکن ببرج منزل ما

3 ملک که بود که افتاد در چه بابل چه سحرهاست در این قمر چاه بابل ما

4 چه موج ها که پیاپی همیرسد هر دم ز جوش و جنبش دریای او به ساحل ما

5 هزار نقش به یک لحظه می پذیرد دل ببین چه نقش پذیر است قلب قابل ما

6 بهر گره که وی از زلف خویش بگشاید از او گشاده شود صد مشکل ما

7 اگر ز حضرت ما آرزوی مقبولیست بیاز هندوی او شو که هست مقبل ما

8 چو مغربی نظر از عین کائنات بدوز اگر کمال طلب میکنی ز کامل ما