هر چند زکار خود خبردار نه‌ایم از ابوسعید رباعی 482

1 آواز در آمد بنگر یار منست من خود دانم کرا غم کار منست

2 سیصد گل سرخ بر رخ یار منست خیزم بچنم که گل چدن کار منست

1 آن آتش سوزنده که عشقش لقبست در پیکر کفر و دین چو سوزنده تبست

2 ایمان دگر و کیش محبت دگرست پیغمبر عشق نه عجم نه عربست

1 بر شکل بتان رهزن عشاق حقست لا بل که عیان در همه آفاق حقست

2 چیزیکه بود ز روی تقلید جهان والله که همان بوجه اطلاق حقست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما