هر چند که زشت و ناسزاییم از غالب دهلوی رباعی 99

1 به پایان محبت یاد می آرم زمانی را که دل عهد وفا نابسته دام دلستانی را

2 فسونی کو که بر حال غریبی دل به درد آرد بداندیشی به اندوه عزیزان شادمانی را

1 در گرد ناله وادی دل رزمگاه کیست؟ خونی که می دود به شرایین، سپاه کیست؟

2 حسن تو در حجاب ز شرم گناه کیست؟ جا بر کرشمه تنگ ز جوش نگاه کیست؟

1 از تست اگر ساخته، پرداخته ما کفری نبود مطلب بی ساخته ما

2 پرورده نازیم به رحمتکده عجز بر پای تو باشد سرافراخته ما