گرچه متاع جان بر جانان خطرنداشت از سیف فرغانی غزل 114

1 گرچه متاع جان بر جانان خطرنداشت جان باز کز جهان دل ازو دوستر نداشت

2 عاشق بدست همت خود در طریق عشق هرچ آن نه دوست بود بیفگند و برنداشت

3 قومی ز عشق خاص ندارند بهره یی خود عامتر بگو که کسی زین خبر نداشت

4 خفته درین نشیمن وز آن اوج مانده باز زیرا همای همت آن قوم پر نداشت

5 هر سنگدل که او نپذیرفت نقش عشق او قلب بود و لایق این سکه زر نداشت

6 در آستین صدره دولت نکرد دست هر دامنی که درخور این جیب سر نداشت

7 عاشق نخواست مال چو حرصی درو نبود جوکی خرد مسیح چو در خانه خر نداشت

8 عاشق از آب وخاک نزاده است ای پسر پوشیده نیست بر تو که عیسی پدر نداشت

9 بی عشق هرچه گفت ازو کس نیافت ذوق باران نخورد از آن صدف او گهر نداشت

10 شعر کسی چو خواندی و حالت دگر نشد تیغش نبود تیز که زخمش اثر نداشت

11 آنکس که همچو سیف نخورد آب نیل عشق گر خاک مصر شد قصب او شکر نداشت