هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2988

1 هر چند شیر بیشه و خورشیدطلعتی بر گرد حوض گردی و در حوض درفتی

2 اسپت بیاورند که چالاک فارسی شربت بیاورند که مخمور شربتی

3 بی خواب و بی‌قراری شب‌های تا به روز خواب تو بخت بست که بسته سعادتی

4 از پای درفتادی و از دست رفته‌ای بی دست و پای باش چه دربند آلتی

5 بی دست و پا چو گوی به میدان حق بپوی میدان از آن توست به چوگان تو بابتی

6 ای رو به قبله من و الحمدخوان من می‌خوانمت به خویش که تو پنج آیتی

7 ای عقل جان بباز چرا جان به شیشه‌ای وی جان بیار باده چرا بی‌مروتی

8 رو کان مشک باش که بس پاک نافه‌ای رو جمله سود باش که فرخ تجارتی

9 بر مغز من برآی که چون می مفرحی در چشم من درآی که نور بصارتی

10 در مغزها نگنجی بس بی‌کرانه‌ای در جسم‌ها نگنجی ز ایشان زیادتی

11 ای دف زخم خواره چه مظلوم و صابری وی نای رازگوی چه صاحب کرامتی

12 خامش مساز بیت که مهمان بیت تو در بیت‌ها نگنجد چه در عمارتی

13 چون غنچه لب ببند و چو گل بی‌دو لب بخند تا هیچ کس نداند کاندر چه نعمتی

14 ای شاه شاد مفخر تبریز شمس دین تبلیغ راز کن که تو اهل سفارتی