اگر چه نیست ترا هیچ پاس اهل از غبار همدانی غزل 48

1 فکندم رخت در میخانۀ عشق کشیدم دُردی از پیمانۀ عشق

2 به بحر اشک خونین غوطه خوردم ربودم گوهر یکدانۀ عشق

1 توکه رخ لاله سان افروته دیری چو داغ لاله ام دل سوته دیری

2 یکی فکر دل بی حاصلم کن که چندین حاصل اندوته دیری

1 گر خورم گرداب سان دریای آب باز ننشیند دلم از التهاب

2 سخت دلتنگم بگو مطرب سرود سخت مخمورم بده ساقی شراب

1 لب لعلت گزیدنم هوس است خون او را مکیدنم هوس است

2 ای سراپا نمک سر انگشتی از بیانت چشیدنم هوس است

1 گر گنج غمت در دل دیوانه نمی‌شد ویرانه مقام من دیوانه نمی‌شد

2 شه کاش خراج از ده ویرانه نمی‌خاست یا ملک دلم کاش که ویرانه نمی‌شد