1 گر چه جز ذکرت نمی‌گنجد حدیثی در زبان چون نگینم جای نام توست خالی‌بر زبان

2 درد عشق و ساز مستوری زهی فکر محال خار پا چون آتش اینجا می‌کشد از سر زبان

3 مزرع اهل سخن شایستهٔ آفات نیست رشحهٔ معنی نبندد ننگ خشکی بر زبان

4 نغمهٔ من اضطراب ایجاد ساز عالمی‌ست عمر‌ها شد چون سخن‌پر می‌زنم در پر زبان

5 بگذر از لاف سخن پروازها پیداست چیست در قفس تاکی تپد ای بیخبر یک هر زبان

6 تا فنا صورت نبندد زندگی بی‌لاف نیست شعله دزدیدن ندارد جز به خاکستر زبان

7 غیر خون آبی ندارد ساغر جانکاه ظلم گر همه ازکام بیرون افکند خنجر زبان

8 تا به رنگ خانهٔ چشم ایمن از آفت شوی به‌که باشد همچو مژگانت برون در زبان

9 لب گشودن داشت آغوش وداع عافیت چون دهان پسته بستم راه جنبش بر زبان

10 عجرما بیدل‌به تقریری دگرمحتاج نیست موج در عرض شکست خود بود یکسر زبان