همه را چشم عنایت زتو شیرین از نیر تبریزی غزل 29

1 همه را چشم عنایت زتو شیرین پسر است من تعنت نکنم هرچه تو باری شکر است

2 دی برویم نظری کرد و دوایم فرمود می ندانست که بیماری من از نظر است

3 گل بصد ناز شکفته است تو در خواب هنوز خیز ای بلبل شوریده که وقت سحر است

4 خواهم از بخت که با من همه بیداد کنی تا نه بندد بتو کس مهر که بیدادگر است

5 شمع را با پر پروانه سر و کار نبود گنهه از آتش سوداست که در زیر پر است

6 بست در بر رخم اغیار بخندد سهل است گر بزخمم نمکی هست ز جای دگر است

7 گر بدی گفت رقیبی تو به نیکی بگذر می نه بینی که بدو نیک جهان در گذر است