تعاطی الکاس من شان الصبوح از خاقانی شروانی غزل 393

1 بتی کز طرف شب مه را وطن ساخت ز سنبل سایبان بر یاسمن ساخت

2 نه بس بود آنکه جزعش دل شکن بود بشد یاقوت را پیمان شکن ساخت

1 رخ تو رونق قمر بشکست لب توقیمت شکر بشکست

2 لشکر غمزهٔ تو بیرون تاخت صف عقلم به یک نظر بشکست

1 رفتم به راه صفت دیدم به کوی صفا چشم و چراغ مرا جائی ئشگرف و چه جا

2 جائی که هست فزون از کل کون و مکان جائی که هست برون از وهم ما و شما