افسوس که نامهٔ جوانی طی شد، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 1

1 آن لعل در آبگینهٔ ساده بیار وآن محرم و مونس هر آزاده بیار

2 چون می‌دانی که مدت عالم خاک باد است که زود بگذرد باده بیار

1 * تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت؟ تا کی ز زیانِ دوزخ و سودِ بهشت؟

2 رو بر سر لوح بین که استادِ قضا اندر ازل آن‌چه بودنی بود، نوشت.

1 چون نیست حقیقت و یقین اندر دست نتوان به امید شک همه عمر نشست

2 هان تا ننهیم جام می از کف دست در بی‌خبری مرد چه هشیار و چه مست

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد