باز برآمد اختر میمون از جلال عضد غزل 232

1 باز برآمد اختر میمون باز پس آمد بخت همایون

2 صبح سعادت زد نفس امشب بخت مساعد یار شد اکنون

3 شد به مرادم دور زمانه گشت به کامم گردش گردون

4 دوش در آمد ساقی گل رخ در قدح افکند باده گلگون

5 جان به تن آرد باده که دارد طعم طبرزد رنگ طبرخون

6 چون رخ خوبت دیدم و گفتم قدرت حق بین خالق بی چون

7 بس که دعا خواندم از اوّل شد به اجابت آخر مقرون

8 غمزه مستت هست حرامی باد حلالش گر خورَدَم خون

9 هست جلال را چون گهر امشب طبع تو روشن، نظم تو موزون