احبابرا ادای کلام از بابافغانی شیرازی غزل 187

1 احبابرا ادای کلام تو می کشد نقل درست و بحث تمام تو می کشد

2 هر دم رقیب از تو پیامی رساندم باک از رقیب نیست پیام تو می کشد

3 چون آب زندگی همه جانی ولی چه سود چون زنده می کنی و خرام تو می کشد

4 بیداد کن که خون نتوان خواست از فلک صیدی که در شکنجه ی دام تو می کشد

5 وه زین غرور حسن که در هر گل زمین خلقی در آرزوی سلام تو می کشد

6 ما را که آتشیم تمام از هوای تو در آب دیده وعده ی خام تو می کشد

7 پیدا بود که روضه بچند آدمی رسد ما را هوای صحبت عام تو می کشد

8 در آب و آتشست فغانی بیاد تو وسواس دل به گفتن نام تو می کشد