پیری مرا به زرگری از کسایی مروزی دیوان اشعار 28

1 پیری مرا به زرگری افگند ، ای شگفت بی گاه دود ، زردم و همواره سُرف سُرف

2 زرگر فرو فشاند کُرف سیه به سیم من باز برفشانم سیم سره به کُرف