پیری مرا به زرگری از کسایی مروزی دیوان اشعار 28

1 لاله به غَنجار ، سرخ کرده همه روی از حسد خوید بر کشید سر از خوید

1 خدای عرش جهان را چنین نهاد نهاد که گاه مردم ازو شادمان و گه ناشاد

2 مباش غمگین یک لفظ یاد گیر لطیف شگفت و کوته ، لیکن قوی و با بنیاد

1 چنان مگوی ، ولیکن چنان نمای به خلق که مای از تو بترسد به سند و هند و یمان