فرو کوفت پیری پسر را به از سعدی شیرازی بوستان 7

1 چو شمشیر پیکار برداشتی نگه دار پنهان ره آشتی

2 که لشکر شکوفان مغفر شکاف نهان صلح جستند و پیدا مصاف

1 عیب یاران و دوستان هنر است سخن دشمنان نه معتبر است

2 مهر مهر از درون ما نرود ای برادر که نقش بر حجر است

1 ساقی بده آن کوزهٔ یاقوتِ روان را یاقوت چه ارزد بده آن قوتِ روان را

2 اول پدر پیر خورد رطل دمادم تا مدعیان هیچ نگویند جوان را

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت