باز این دل دیوانه از بابافغانی شیرازی غزل 314

1 باز این دل دیوانه را افتاده سودای دگر وز ناله در هر کشوری افگنده غوغای دگر

2 از شمع دولتخانه‌ای سوزم به هر کاشانه‌ای هر لحظه چون پروانه‌ای در آتشم جای دگر

3 شد جان غم پرورد من دور از مه شبگرد من بهر علاج درد من باید مسیحای دگر

4 نی تاب من در گلشنی نی طاقتم در مسکنی سوزم بکنج گلخنی هر دم ز سودای دگر

5 از لاله سرپیچیده ام دامن چو گل در چیده ام زان رو که جایی دیده ام رخسار زیبای دگر

6 با سرو خود پیوسته ام وز بار طوبی رسته ام چون غنچه دل در بسته ام بر نخل بالای دگر

7 جان فغانی در قفس می سوزد از داغ هوس وز نالهٔ او هر نفس شوری به مأوای دگر