بازآ که دل از داغ تو آراسته تن را
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 بازآ که دل از داغ تو آراسته تن را پر ساخته زین لاله سراپای چمن را
2 ای روشنی دیده چو گشتی ز نظر دور زنهار فراموش مکن حب وطن را
3 جز نام تو حرف دگرم ورد زبان نیست کرده است دلم وقف ثنای تو دهن را
4 در محشر عشاق ضرور است نشانی خوب است شهید تو کند چاک کفن را
5 پامال تو یک‌بار نگردید غبارم چندان که فکندم به سر راه تو تن را
6 چون پسته که گیرد شکرش تنگ در آغوش در قند نهان کرده دهان تو سخن را
7 هرگز نکنی آرزوی میوهٔ طوبی بردار اگر دیده‌ای آن سیب ذقن را
8 در کام تو قصاب به حسرت نچکاند تا خون نکند دایه بی مهر لبن را