باز از کرشمه زخمهٔ نو از خاقانی شروانی غزل 336

1 باز از کرشمه زخمهٔ نو در فزوده‌ای درد نوم به درد کهن برفزوده‌ای

2 کوتاه بود بر قدت ای جان قبای ناز کامروز پارهٔ دگرش در فزوده‌ای

3 در ساز ناز بود تو را نغمه‌های خوش این دم قیامت است که خوش‌تر فزوده‌ای

4 آخر چه موجب است که باز از حدیث وصل کم کرده‌ای و در سخن زر فزوده‌ای

5 باری اگر طویلهٔ عمرم گسسته‌ای چشم مرا طویلهٔ گوهر فزوده‌ای

6 هردم هزار بار به خونم نشانده‌ای روزی که سوز هجران کمتر فزوده‌ای

7 خاقانی از پی تو سر اندازد ارچه باز بر هر غمیش صد غم دیگر فزوده‌ای