بعد از این دستِ من و دامنِ از حافظ شیرازی غزل 181

1 بعد از این دستِ من و دامنِ آن سروِ بلند که به بالایِ چَمان از بُن و بیخَم بَرکَنْد

2 حاجتِ مطرب و مِی نیست تو بُرقَع بِگُشا که به رقص آوَرَدَم آتشِ رویت چو سپند

3 هیچ رویی نشود آینهٔ حجلهٔ بخت مگر آن روی که مالَند در آن سُمِّ سمند

4 گفتم اسرارِ غمت هر چه بُوَد گو می‌باش صبر از این بیش ندارم چه کنم تا کی و چند؟

5 مَکُش آن آهویِ مُشکینِ مرا ای صیاد شرم از آن چشمِ سیه دار و مَبَندَش به کمند

6 منِ خاکی که از این در نَتَوانَم برخاست از کجا بوسه زنم بر لبِ آن قصرِ بلند؟

7 باز مستان دل از آن گیسویِ مُشکین حافظ زان که دیوانه همان بِه که بُوَد اندر بند