1 جواب از خود رود چون بر زبان آری سؤالی را شنیدن محو گردد گر به کس گویی خیالی را

2 چمن پیرای الفت خود گل و خود بلبل خویش است ز پرواز هوایت شعله باغی کرده بالی را

1 بسکه دارد سر هم چشمی گلشن مهتاب کرده برخاک سرکوی تو مسکن مهتاب

2 سر شبگردی آن قامت موزون دارد قد گر از سرو کشد یک سر و گردن مهتاب

1 خون بود دل که لذت درد نهان شناخت این غنچه قطره بود که رنگ جنان شناخت

2 آیینه است پرتو شمع مزار من در خواب هم خیال تو را می توان شناخت