1 پس از هفته بنشست با انجمن چو پروین گرانمایگان تن به تن

2 بفرمود تا هندوان سر به سر یکایک بیایند بسته کمر

3 چو شد انجمن خیل هندوستان چنین گفت پس مهتر سیستان

4 که ای کید هندی بگردان خدای که او قادر و داور ورهنمای

5 چنان دان که او از مکان برتر است جهان بخش روزی ده و داور است

6 هرآن کو ازین گفته آید فرود تنش را روان داد خواهد درود

7 به شمشیر گرشاسبی پیکرش ببرم به هامون نشانم سرش

8 هرآن کس که او گشت یزدان شناس جهید از بن تیغ و رست از هراس

9 هرآن کس که او بت نخواهد شکست نخواهد ز تیغ فرامرز رست

10 نخستین چو با دین هویدا کنم رخ دین چو خورشید پیدا کنم

11 از آن پس بگوییم چیزی که هست به جیپال سازیم شمشیر دست