1 بعد ازینت سبزه خط در سیاهی می‌رود ای ز خود غافل زمان خوش نگاهی می‌رود

2 می‌شود سرسبزی این باغ پامال خزان خوشدلی‌هایت به گرد رنگ کاهی می‌رود

3 با قد خم‌گشته فکر صید عشرت ابلهی‌ست همچو موج از چنگ این قلاب ماهی می‌رود

4 چاره دشوار است در تسخیر وحشت‌پیشگان نکهت گل هر طرف گردید راهی می‌رود

5 جان به پیش چشم بیباکت ندارد قیمتی رایگان این گوهر از دست سپاهی می‌رود

6 سرخوش پیمانهٔ ناز محیط جلوه‌ایم موج ما از خود به دوش‌کج‌کلاهی می‌رود

7 نیست صابون کدورتهای دل غیر ازگداز چون شود خاکستر از آتش سیاهی‌ می‌رود

8 صیقل زنگار کلفتها همین آه است و بس ظلمت شب با نسیم صبحگاهی می‌رود

9 کیست‌ گردد مانع رنگ از طواف برگ ‌گل خون من تا دامنت خواهی نخواهی می‌رود

10 از خط او دم مزن بیدل ‌که این حرف غریب بر زبان خامه ی صنع الاهی می رود