بگذشت و بازم آتش در خرمن سکون زد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 بگذشت و بازم آتش در خرمن سکون زد دریای آتشینم در دیده موج خون زد
2 خود کرده بود غارت عشقش حوالی دل بازم به یک شبیخون بر ملک اندرون زد
3 دیدار دلفروزش در پایم ارغوان ریخت گفتار جان فزایش در گوشم ارغنون زد
4 دیوانگان خود را می‌بست در سلاسل هر جا که عاقلی بود اینجا دم از جنون زد
5 یا رب دلی که در وی پروای خود نگنجد دست محبت آنجا خرگاه عشق چون زد
6 غلغل فکند روحم در گلشن ملایک هر گه که سنگ آهی بر طاق آبگون زد
7 سعدی ز خود برون شو گر مرد راه عشقی کان کس رسید در وی کز خود قدم برون زد
ادامه توضیحات شاعر