ابوالکمال از ادیب الممالک فراهانی غزل 106

1 ابوالکمال کمالی خدایگان سخن به پیکر قلمت جای جان کرده سخن

2 اگر نه کلک تو طرح سخن درافکندی بر اوفتادی ازین مملکت نشان سخن

3 توئی که کلک تو همواره ارمغان آرد طبق طبق گل سوری ببوستان سخن

4 چو خامه در پی مدحت بنامه پویه کند کجا گرفت تواند کسی عنان سخن

5 بگاه ذکر تو اندر مشام خلق رسد شمیم مشک تتار از گلابدان سخن

6 چو خواستی ز رهی قصه قرامطه را چو آفتاب شدم سوی آسمان سخن

7 منم که بر صفت مرد آسمان پیما روم بعرش معارف زنردبان سخن

8 ز من بگیر و مدون کن این صحیفه نو که قادری و ادیبی و قدردان سخن

9 حدیث فتنه صد ساله را درافکندم چو نقش گوهر و مرجان به پرنیان سخن

10 هزار نقش زموج پرند ساده کنم پدید بر رخ سیمین پرنیان سخن

11 ز یوسف بن ابی الساج و جیش بوطاهر دراز گشت درین وقعه داستان سخن

12 کنون بحضرتت این چامه را فرستادم که دوخت سوزن کلکم بریسمان سخن